U ovom, prvom Cruisingu bez publike Filip David nam otkriva je li zapravo voli govoriti o literaturi; u kojemu je odnosu proizvodnja kiča s ekonomskim kontekstom; otkud medijska tišina u ovako bučnom periodu; kako fikciji dati izgled dokumentarnog i obrnuto; je li i dobro, kao i zlo zapravo – samorazarajuće?
Filip David (1940.) diplomirao na Filološkom fakultetu i na Akademiji za pozorište, film, radio i TV, smjer dramaturgija. Književnik, dugogodišnji urednik Dramskog programa Televizije Beograd, smijenjen 1992. Jedan od osnivača Nezavisnih pisaca, udruge osnovane 1989. u Sarajevu, koja je okupljala najznačajnije pisce iz svih dijelova bivše Jugoslavije, osnivač Beogradskog kruga (1990.), udruge nezavisnih intelektualaca, Foruma pisaca i član međunarodne književne asocijacije “Grupa 99”, osnovane na Međunarodnom sajmu knjiga u Frankfurtu.
Kao dramaturg, suscenarist ili scenarist radio na filmovima: Okupacija u 26 slika, Pad Italije, Ko to tamo peva, Bure baruta (nagrada kritike u Veneciji, nagrada “Feliks” za najbolji europski film godine), Poseban tretman (nagrada u Cannesu), Paviljon 6, San zimske noći (Grand prix filmskog festivala u San Sebastianu), Optimisti (Grand prix u Ženevi) i dr. Bivši je redovni profesor dramaturgije na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.
Objavio je tri knjige pripovijedaka: Bunar u tamnoj šumi, Zapisi o stvarnom i nestvarnom, Princ vatre; romane Hodočasnici neba i zemlje, San o ljubavi i smrti; knjige eseja Fragmenti iz mračnih vremena, Jesmo li čudovišta, Svetovi u haosu. S Mirkom Kovačem objavio Knjigu pisama 1992-1995. Dobitnik je mnogih nagrada za prozu; između ostalih nagrade “Mladost”, “Milan Rakić”, BIGZ-ove i Prosvetine nagradu za najbolju knjigu godine, NIN-ove te Andrićeve nagrade. Knjige su mu prevedene na više jezika, a pripovijetke se nalaze u dvadesetak antologija.
Za roman “Kuća sjećanja i zaborava”dobio je NIN-ovu nagradu 2014. te nagradu “Meša Selimović” 2015.
