Knjiga Tončija Valentića izniman je doprinos ne samo lokalnom poimanju tog fenomena locirajući stereotipne obrasce u stalnoj medijskoj upotrebi termina “balkanizam” i “europeizam” u Hrvatskoj od 1995. do 2013. Fokusirana na tri perioda – od 1995. do 1999., od 2000. godine (kada dolazi do promjene političkog smjera i silaska autoritarnog režima s vlasti) do 2007. godine (kada su intenzivirani pregovori o pristupanju Europskoj uniji), do 2013. kada je Hrvatska ušla u EU – knjiga prati, prepoznaje i prokazuje pomak u medijskoj zastupljenosti Balkana kao negativan oblik formiranja identiteta. Iako metodološki smještena u polje sociologije, ova je iznimna knjiga interdisciplinarno istraživanje koje zbog složenosti teme uključuje etnološke, kulturne i historiografske uvide – Balkan i balkanizam žive u vječnom pregovaranju o onome što je moglo/trebalo biti, ali nije; što može/treba biti, ali nije; što bi moglo/trebalo biti, ali neće. U stalnom ponovnom pronalaženju značenja okupljajući i istodobno razdvajajući, diferencirajući i istodobno izjednačavajući cjelovitost i posebnost, homogenost i heterogenost, “nas” i “njih”.
