U jednom od posljednjih intervjua, iz 1969. godine, Giuseppe Cardillo razgovara s Pierom Paolom Pasolinijem, režiserom kultnih filmova kao što su Salo ili 120 dana Sodome i Dekameron, piscem, pjesnikom i jednim od najznačajnijih intelektualaca Italije 20. vijeka. Dok raspravljaju o njegovom odnosu prema marksizmu, značaju upotrebe govornog jezika, doživljaju Amerike i New Yorka, o pristupu snimanju filmova i osjećaju za „prisustvo svetog“, vode nas kroz žarišne točke njegovog stvaralaštva i rasvjetljavaju nam Pasolinijeve unutrašnje sukobe i stavove, kao i njegovu konačnu privrženost poeziji kao „najnepokornijem izrazu umjetnosti“.
